Η Κυριακή που ξημέρωσε προσφέρει στον Ολυμπιακό δύο δεδομένα. Δύο επιστροφές. Αυτή στην κορυφή του ελληνικού ποδοσφαίρου, μέσω της 38ης κατάκτησης του πρωταθλήματος στην ιστορία του. Και την εξασφαλισμένη παρουσία στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ της επόμενης σεζόν. Τί σημαίνει αυτό; Εξαιρετικές προϋποθέσεις. Όχι απλά για το σήμερα. Αλλά για το αύριο…
Ναι, εντάξει είναι η επομένη του ντέρμπι. Η μέρα που ο Ολυμπιακός είναι (επί της ουσίας) ξανά πρωταθλητής με τη διαφορά στους δέκα βαθμούς, επτά αγωνιστικές πριν το φινάλε. Και σίγουρα η κουβέντα δεν έχει κοπάσει για την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό. Το… τρίτο ημίχρονο που λέμε.
Ναι, εντάξει είναι η επομένη του ντέρμπι. Η μέρα που ο Ολυμπιακός είναι (επί της ουσίας) ξανά πρωταθλητής με τη διαφορά στους δέκα βαθμούς, επτά αγωνιστικές πριν το φινάλε. Και σίγουρα η κουβέντα δεν έχει κοπάσει για την αναμέτρηση με τον Παναθηναϊκό. Το… τρίτο ημίχρονο που λέμε.
Επιπλέον θεωρήστε δεδομένο πως και η ίδια η ομάδα, ο προπονητής, οι παίκτες δεν θα καθυστερήσουν να δημοσιοποιήσουν πως… "δεν τελείωσε τίποτε" και θα ψάχνουν μέσω "μαθηματικών" τα κίνητρα για την έξοδο πλέον από την αγωνιστική σεζόν. Πρώτα ως την τυπική κατάκτηση. έπειτα ίσως μέσα από κάποια ακόμη ρεκόρ (11 στα 11 λέει πλέον το σερί, αλλά και το "απόλυτο" στο Φάληρο). Έτσι πρέπει να γίνει. Αυτό πρέπει να κάνουν για να φτάσουν ως τα τέλη του Απρίλη. Το κέρδισαν, με την συνέπεια που υπέδειξαν 23 αγωνιστικές. Να μπορούν από εδώ και κάτω να μιλούν για ρεκόρ… Χωρίς άγχος!
Όταν πετυχαίνεις έναν στόχο όμως, πας στον επόμενο. Και εδώ είναι το ενδιαφέρον. Η διαχείριση για την μετάβαση, στην επόμενη σελίδα. Ανοίγεται ένας ορίζοντας μπροστά που αν οι ερυθρόλευκοι τον κάνουν δικό τους μπορούν να φτιάξουν κάτι πραγματικά ιδιαίτερο. Τί εννοώ; Το πλάνο της πρώτης σεζόν πήγε καλά. Πολύ καλά. Τί ήθελε ο Ολυμπιακός το περασμένο καλοκαίρι, αλλάζοντας "εποχή" και ξεκινώντας από την αρχή; Να φτιάξει ένα καλό αγωνιστικό σύνολο, και να πάρει το πρωτάθλημα. Το κατάφερε. Το έκανε να φαίνεται εύκολο καθαρίζοντας από τον Φλεβάρη, αλλά δεν ήταν. Όταν ξεκίνησε τέλη Ιουνίου οι πιθανότητες δεν ήταν υπέρ του. Πόσο μάλλον για προ της ώρας του "σκούπισμα" της σεζόν.
Και από τα επινίκια και έπειτα; Πέντε μήνες. Μέχρι την έναρξη της επόμενης προετοιμασίας… Κανονικής προετοιμασίας, έπειτα από χρόνια. Που θα ξεκινήσει Ιούλιο, χωρίς το "φορτίο" που λέγεται "προκριματικά". Χωρίς να ψάχνεις "φρεσκάδα" μέσα σε ένα μήνα… Προετοιμασία με έναν προπονητή που θα έχει ήδη δουλέψει με την ομάδα έναν ολόκληρο χρόνο (τελευταία φορά συνέβη επί Σόλιντ το καλοκαίρι του 2006). Προετοιμασία με το μεγάλο ποσοστό του "κορμού" να έρχεται από την προηγούμενη σεζόν, όχι από τις (διψήφιες σε αριθμό) μεταγραφές. Προετοιμασία που θα είναι η συνέχεια της φετινής προσπάθειας, όχι κάτι άλλο. Όχι "πάλι από την αρχή".
Ο φετινός Ολυμπιακός φτιάχτηκε σε έναν μήνα και κάτι, χάρη στο πείσμα και την επένδυση του Βαγγέλη Μαρινάκη. Έκανε προετοιμασία με τον Λίνεν και άλλους παίκτες από αυτούς που τελικώς αγωνίστηκαν. Βρέθηκε αρχές Αυγούστου με το βάρος ενός ασύλληπτου ευρωπαϊκού αποκλεισμού. Στο ίδιο διάστημα ο Παναθηναϊκός είχε όλο τον χρόνο μπροστά του. Όλες τις προϋποθέσεις. Ερχόταν από κατάκτηση πρωταθλήματος, είχε εξασφαλισμένο εισιτήριο και έσοδα Τσάμπιονς Λιγκ. Είχε θεωρητικά έτοιμο και τον αγωνιστικό "κορμό" του από την προηγούμενη σεζόν. Τί έκανε; Πρώτα κάποια καλά αποτελέσματα σε φιλικά. Και έπειτα; Πέρασε και δεν ακούμπησε από τους ομίλους. Και Φλεβάρη έχει μοναδικό στόχο την δεύτερη θέση μέσω των πλέι οφ. Αυτό γράφει η ιστορία…
Αυτό είναι το λάθος που δεν πρέπει να κάνει ο Ολυμπιακός σα να λέμε. Πέντε μήνες: μπορείς να ευχαριστηθείς τη φετινή σου επιτυχία. Έπειτα να πάρεις τις αποφάσεις σου για το υπάρχον ρόστερ. Να κάνεις σκάουτινγκ. Να ξεκαθαρίσεις τις ανάγκες σου. Να επιλέξεις τους μεταγραφικούς σου στόχους, αλλά και να… τρελάνεις κόσμο έχοντας τα (περισσότερα) νέα αποκτήματα κανονικά στο… Σέεφελντ το καλοκαίρι. Να μην φτάσεις 31 Αυγούστου και να ασχολείσαι με το μεταγραφικό παράθυρο. Να είσαι έτοιμος. Να σχεδιάσεις το πώς θα πας παρακάτω… Όπως κάνουν εκείνες οι ομάδες που συζητάμε κάθε χρόνο βλέποντας τη συνέπεια τους, μέσα από ευρωπαϊκές διοργανώσεις και εθνικά πρωταθλήματα. Να σχεδιάσεις με την συνεργασία προέδρου και προπονητή. Με την άνεση και την ηρεμία που σου δίνει ο χρόνος. Όσο οι άλλοι θα ψάχνουν το τελικό τους "πλασάρισμα" στο πρωτάθλημα, εσύ μπορείς να χτίζεις το επόμενο "στάδιο", το επόμενο βήμα της δικής σου ομάδας. Χωρίς βιασύνη. Χωρίς πίεση. Χωρίς καν να σε πάρουν "χαμπάρι" τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων που αργά ή γρήγορα θα μπουν με τη σειρά τους στο "τριπάκι" των μεταγραφών. Και αν το κάνεις σωστά, είναι βέβαιο πως η επόμενη σεζόν θα είναι ακόμη καλύτερη. Σε όλα τα επίπεδα.
